رشته اسکیت یکی از ورزش هایی است که تنوع بسیار بالایی دارد و شاخه های مختلفی در آن دنبال می شود. آموزش اسکیت با اسکیت پایه و تکمیلی آغاز می شود یعنی فرد ابتدا حرکات بسیار پایه ای را آموزش می بیند و در ادامه سراغ حرکات پیچیده تر می رود. این روند آنقدر ادامه پیدا می کند تا فرد صلاحیت حضور برای شرکت در کلاس های تخصصی اسکیت را نیز داشته باشد. بدین ترتیب مربی او با بررسی دقیق پیشنهادهایی که برای ورود به شاخه های تخصصی خواهد داشت را پیش روی او می گذارد.
در این زمینه باید دقت بالایی داشت که بحث استعدادیابی در رشته اسکیت با فاکتورهای متفاوتی باید صورت بگیرد. اولین فاکتور توان بدنی و فیزیکی فرد است که او را برای چه رشته ای مناسب می کند. مورد بعدی نحوه اجرای حرکات است که در چه سطحی از اجرا قرار دارد همچنین علاقه کودک یا فرد بزرگسال نیز بسیار مهم می باشد.
برای موفقیت در رشته های تخصصی اسکیت نیازمند کوشش و تلاش طولانی مدت هستیم و این کار، کار چند ماهه نیست که اگر به آن علاقه نداشته باشیم از پس آن بر بیاییم. علاقه طولانی مدت ما را به سمت موفقیت سوق می دهد و عدم علاقه باعث شکست ما خواهد شد.
این مسئله برای کودکان اهمیت بالاتری نیز دارد زیرا بزرگسالان می توانند حس و حال تمرین های سخت و مداوم را متوجه شوند و در صورت روی دادن چنین اتفاقی با امید به آینده وضعیت را سپری می کنند اما کودکان خردسال اگر بر خلاف تصوراتشان اتفاقاتی بیفتد ممکن است کلا از آن شاخه یا رشته دلزده شوند و دیگر به طور کل اسکیت را کنار بگذارند.
مطمئنا هیچ پدر و مادری و هیچ مربی علاقه ندارد که شاگردش در مسیری قرار بگیرد تا علاوه بر رها کردن اسکیت حتی از آن متنفر نیز شود بنابراین رسالت مربی در این زمینه بسیار سنگین است و باید با فاکتورهای مناسب بحث استعدادیابی اسکیت را انجام دهد.
بسیاری از کودکان بر اساس علایق مربی و یا والدین خود و تحت تاثیر آن ها رشته تخصصی خود را برمی گزینند و برای مدتی انگیزه و انرژی کافی برای ادامه در آن رشته را دارند اما به مرور از آن دلزده و خسته می شوند و دیگر به صورت متمرکز حواس خود را به تمرینات نمی دهند. پدر و مادر از دست آن ها ناراحت می شوند و ناراحتی خود را به راحتی بروز می دهند و همین فشارهایی که بر روی کودک برای ادامه رشته ای که مورد علاقه اش نیست باعث می شود تا به زودی از این رشته دست بکشد.
برای مثال کودکی را تصور کنید که علاقه او به رقابت و دویدن و مسابقه دادن بسیار بالاست و این کودک را در رشته اسکیت نمایشی قرار دهیم یعنی رشته ای که به تمرکز بالا، توان بدنی زیاد نیاز دارد و او ساعات زیادی را برای تمرین های بیسیک اسکیت نمایشی صرف کند. این کودک خردسال نمی تواند متصور آینده ای در چند سال پیش رو باشد و می خواهد زود نتیجه را ببیند. می خواهد با دوستان و هم سن و سالان خود مسابقه دهد و به نوعی برنده آن مسابقه نیز باشد.
پس شاید رشته اسکیت سرعت گزینه بهتری از رشته اسکیت نمایشی برای او باشد. برای این منظور می توان جلسه ای را به صورت تستی برای کودک برگزار کرد تا در هر دو رشته حضور پیدا کند و علاقه اصلی خود را هر چند نه به صورت کامل ولی تا حد زیادی تشخیص دهد.
پس اگر والدین تمایل دارند تا در رشته ای خاص فرزند خود را مجبور به فعالیت کنند بهتر است خود آن ها اسکیت را آغاز کنند و علاقه خود را خودشان دنبال کنند نه اینکه آرزوهای خود را در فرزند کوچکشان بجویند.
بگذارند او بازی کند، لذت ببرد و برنامه ریزی آینده اش را خودش داشته باشد، حتی ممکن است فرزند آن ها پس از مدتی که به رقابت و فعالیت در رشته های دیگر پرداخت به رشته ای که آن ها علاقه مند هستند نیز علاقه مند شود اما این پروسه باید تدریجی و بر اساس اصول آن صورت گیرد تا کودک دنبال کننده عشق و علاقه خود باشد.
این مسیر است که در نهایت به هدف منجر می شود و استعدادهایی بی مانند در عرصه ورزش اسکیت پدید می آورد. استعدادهایی که گزینه هایی مناسب برای حضور در تیم های ملی می باشند و می توانند در سنین کم تجربه های رقابت جهانی را داشته باشند.
