باشگاه های رینک هاکی

باشگاه رینک هاکی دپورتیو لیسئو از سال 1972 در بخش رینک هاکی شروع به فعالیت نمود. این باشگاه در سال 1972 به همت وتلاش آگوستو سزار لندیرو، خاویر پاور و مدیران مدرسه لیسئو لاپاز، آنتونیو پینتور و کارلوس پرز روکا تاسیس شد و فیلیپ مارکوس نیتو نیز به عنوان اولین رئیس این مجموعه انتخاب شد. در فصل 1973-74، تیم جدید A Coruna که لباس سبز و سفید را مطابق با رنگ لباس مدرسه بر تن می کردند، به عنوان قهرمانی دست پیدا کردند.

در دهه 70 باشگاه LICEO در لیگ دسته یک بازی می کرد تا اینکه در فصل 79-78 به عنوان نائب قهرمانی در آن لیگ دست پیدا کرد و جواز حضور در لیگ حرفه ای را کسب نمود.

این تیم در طول 50 سال به پیروزی ها و عناوین قهرمانی مختلفی دست پیدا کرده است.

باشکوه ترین مرحله در دوران این باشگاه را می توان با ورود به دهه 80 همزمان دانست. جایی که اولین و برخی از مهم ترین عناوین در ویترین سبز و سفید پوشان رقم خورده است.

در آن دهه طلایی این باشگاه توانست به 16 عنوان قهرمانی ملی و بین المللی دست پیدا کرده و یکی از موفق ترین دوران خود را تجربه نماید.

در حال حاضر باشگاه دپورتیو لیسئو یکی از تیم های مطرح و مورد احترام در صحنه بین المللی بوده و رکورد دار پر افتخار ترین تیم در تاریخ ورزش گالیسی می باشد.

این باشگاه با نام List Azul  در 6 آوریل 1951 توسط گروهی از دوستان لیدا که در دوران دبیرستان ورزش های مختلفی را انجام می دادند تاسیس شد. در آن زمان اغلب آن ها از تاجران برجسته بودند.

Ramon Barrufet عضو شماره یک و اولین رئیس سازمان بود. بعد از او سمت ریاست به مانولو فرگولاسوئه رسید. این اتفاق همزمان با افتتاح پیست سروانتس بود که صحنه اولین حضور Lleida Llista Blava در فصل لیگ فدرال هاکی بود.

در سال 1952 زمین  بازی با ظرفیت 1800 صندلی به  Lieida Fronton منتقل شد. در فصل 1957-1956، Lleida Llista Blava در لیگ دسته یک رینک هاکی اسپانیا آغار به کار کرد که تا فصل 1959-1960 در این لیگ باقی ماند و یک سال بعد، در سال 1961 تیم به لیگ حرفه ای رینک هاکی اسپانیا ورود نمود.

در همان سال امکانات Lleida Fronton به شدت کاهش پیدا کرد و تیم مجبور شد دوباره در زمین سروانتس بازی های خود را انجام دهد که همین امر باعث افت قابل توجهی حضور مردم در مسابقات این تیم گردید. فقدان هواداران و مشوقان باعث افت روحیه تیم و سقوط آن ها به لیگ دسته یک بدل شد.

در سال 1966 این تیم در Velodrome Camp D’Esports بازی های خود را انجام داد و تا سال 1983 این اتفاق ادامه پیدا کرد.

در سال 1983 Llista Blava پس از هفده سال بازی در پیست باز Huesca Road درسالن La Bordeta بازی های خود را ادامه داد.

در سال 1993 نام این باشگاه کاتالان تغییر پیدا کرد.

این باشگاه یکی از تیم های تاریخی رینک هاکی در کاتالونیا می باشد و یکی از معدود تیم هایی است که موفق به کسب همه عناوین در این رشته ورزشی شده است.

عناوین کسب شده این تیم در سه دهه اخیر عبارت اند از:

تا پایان دهه 80، قهرمانی در لیگ، جام باشگاه های اروپا، سوپر جام اروپا، و جام اروپا

تا پایان دهه 90، جام CERS  و جام KUNG’S

و در آغاز دوره سوم، دستیابی که قهرمانی در جام فدراسیون، جام KING’S، جام CERS و جام بین قاره ای از افتخارات مهم این باشگاه قدیمی می باشد.

این باشگاه در سال 1951 زیر نظر انجمن Ateneu Argricola de sant sadurni تاسیس شد. آتنو باشگاهی به نام Seccio Esportiva Noia تاسیس کرد. بعد ها باشگاه هاکی Ateneu Agricola Noia (1959)، Club Esportiu Noia (1992) هنگامی که از آتن جدا شدند به عنوان یک باشگاه زیر مجموعه در آمدند.

حمایت مالی Freixenet

باشگاه San Sadurni همیشه به شدت با این شهر در ارتباط بوده و اهمیت زیادی به کار کردن در هاکی پایه می دهد. طی تلاش های این باشگاه در راستای آموزش بازیکنان و مردم در این رشته ورزشی بازیکنان بزرگ زیادی از این باشگاه ظهور کردند.

در سال 1981 به همت اعضا و با همکاری شورای شهر Sant Sadurni، غرفه Ateneu پس از شروع بازی Noia Freixenet در یک زمین آزاد باز شد. در سال 1992 هنگامی که مرحله مقدماتی مسابقات رینک هاکی برگزار شد. مسابقات المپیک در سال 1992 صعود خود را به عنوان مدرک المپیک دریافت کرد.

در طول بیش از 60 سال سابقه فعالیت در باشگاه ورزشی نویا، به غیر از رینک هاکی، ورزش های دیگری مانند فوتبال، بسکتبال و فوتسال در Ateneu انجام می شود.

تیم و بخش رینک هاکی باشگاه بزرگ بارسلونا در سال 1942 تاسیس و در سال 1948 دوباره راه اندازی شد، نکته جالب توجه این است که در بخش موزه جام های باشگاه FCB تعداد جام های کسب شده توسط تیم رینک هاکی این باشگاه از باقی تیم های بیشتر می باشد.

همانطور که به آن اشاره شد تیم رینک هاکی بارسلونا در تاریخ 1 ژوئن 1942 به طور رسمی تاسیس شد اما یک سال بعد به دلیل مشکلات نتوانست به فعالیت خود ادامه دهد.

این تیم در سال های بعد و تا اوایل دهه 1960 تنها برای کسب قهرمانی به میدان می رفت و مدعی اصلی کسب عنوان قهرمانی بود. با این حال در سال 1963 این بخش به دلیل کاهش بودجه باشگاه برای اداره کل تیم ها با بحران بسیار جدی روبرو شد که این بحران تا حدود هفت سال ادامه پیدا کرد.

دوران طلایی

در سال 1970 خوزه لورنته بازیکن سابق بارسا، هدایت تیم را بر عهده گرفت. با نشستن لورنته روی نیمکت تیم بارسلونا، او باعث ایجاد تغییرات بسیار مثبتی گردید تا جایی که امید به بازگشت تیم بارسلونا به روز های اوج بسیار بسیار پر رنگتر از قبل شد.

از سال 1972 تا 1987 بخش رینک هاکی موفق شد هر فصل حداقل یک عنوان قهرمانی را کسب کند. به جز فصل 1975/76.

این یک شکوفایی بی نظیر برای باشگاه بود که اوج آن در سال 1977/78 رخ داد، جایی که تیم بارسلونا حتی برای حریفان بسیار قدرتمند تر از خود نیز حریف بسیار سرسختی بود و اغلب بازی های داخلی و بین المللی خود را با پیروزی به نفع خود به پایان  می رساند. اثبات این موضوع و این موفقیت 10 جام اروپایی بوده که از این 10 جام، هشت جام در سال های 1978 تا 1985 سهم تیم بارسلونا شده است.

نتایج خوب تیم در سال 1987 کند شد و تیم بارسلونا از دوران اوج خود کم کم فاصله گرفت. در نتیجه در پایان فصل 1987/88، خوزه لورنته با کسب 39 عنوان قهرمانی طی مدت 17 سال از سمت خود کنار گذاشته شد. با رفتن لورنته چند بازیکن دیگر نیز این تیم را ترک کردند. جوردی ویلا- پویگ خود را بازنشسته کرد، خوزه ترنر و جو آن تورنر با نویا، و خوان کارلوی با ایگوالادا قرارداد بستند.

این آغاز خشکسالی در کسب عناوین قهرمانی این تیم شد و این اوضاع تا پنج سال ادامه پیدا کرد تا نهایتا در پایان فصل 1993/94 بارسلونا در بازی مقابل لیسئو از لاکرونیا پیروز و عنوان قهرمانی کوپا دل ری را کسب نمود.

کارلوس فیگوئرا دلیل تولد دوباره تیم بارسلونا شد

یک سال بعد، خوزه لوئیز پائز و روبرتو رولدان وارد این تیم شدند و در پایان همان فصل، کارلوس فیگوئرا به عنوان سرمربی جدید تیم معرفی شد و بعد از آن با اضافه شدن دیوید گابالدون و کارلوس فولگئرا تیم کامل تر شده و در بازی ها رفته رفته تیم بارسلونا تیمی بود که بازی زیباتر و چشم نوازتری را ارائه می نمود.

این تیم در فصل 1995/96 قهرمان لیگ شد و در فصل بعد، این موفقیت در لیگ اروپا تکرار شد. در فصل 1997/98 آن ها هر دو لیگ و سوپر جام اروپا را فتح کرده و همچنین عنوان قهرمانی در اولین دوره جام بین قاره ای را به نام خود به ثبت رساندند. این قهرمانی با پیروزی مقابل UVT، قهرمان آمریکای جنوبی رخ داد.

در فصل 1998/99، تمامی تیم های حرفه ای باشگاه بارسلونا از جمله تیم رینک هاکی، موفق به کسب عنوان قهرمانی در سالگرد صدمین سالگرد تاسیس باشگاه بارسلونا شدند.

پس از آن نتایج خوب بیشتری به دست آمد. وقتی آن ها جام ایبریا، کوپا دل ری، لیگ و لیگ اروپا را فتح کردند. در سال 2000/01 آن ها مجدد قهرمان لیگ، لیگ اروپا، سوپرجام اروپا و جام ایبریا شدند.

در فصل 2003/04 گابی کاریو تیم را ترک کرد و بعد از او کارلوس فیگوئرا هدایت تیم را بر عهده گرفت. در این فصل که آخرین سال مربیگری او نیز به حساب آمد، او توانست تمامی عناوین قهرمانی که تا حدودی برای بارسلونا دور از دست شده بود را نیز کسب نماید.

جایگزین وی برای نیمکت نشینی فصل 2005/06 کویم پائولز، بازیکن سابق بارسونا بود که از نزدیک با این تیم در ارتباط بود. بارسلونا با پائولز به جمع کردن مدال ها ادامه داد. در طول بیش از چهار فصلی که پائولز بارسلونا را هدایت کرد، تیم در بی نظیر ترین حالت ممکن بود و چهار لیگ را با عنوان قهرمانی به پایان رساند. قهرمانی در 2 لیگ اروپا، 2 جام بین قاره ای، 3 سوپر جام اسپانیا، 4 جام قاره، 1 جام حذفی و 1 جام CERS حاصل زحمات این مربی درخشان بود.

بارسلونا تاکنون از کسب 20 عنوان قهرمانی در اروپا پیشی گرفته و به دنبال کسب افتخاراتی دست نیافتنی تر می باشد.