اسکیت نمایشی

به جرات می توان چشم نوازترین رشته تخصصی اسکیت را رشته اسکیت نمایشی یا هنری دانست. طراوت و شادابی وزرشکار هنگام اجرای برنامه، انجام حرکات بسیار سخت و دشوار روی کفش تخصصی اسکیت نمایشی که اغلب روی یک پا و بعضا روی فقط یک چرخ انجام می شود به قدرت بالای بدنی مخصوصا در قسمت پاها نیازدارد و وقتی این حرکات بسیار دشوار به صورت موزون و هماهنگ با موزیک اجرا شوند، چشم هر بیننده ای را به سمت این رشته خیره می کند.

این رشته اسکیت را از سن 4 سال می توان شروع کرد و مثل تمامی رشته های تخصصی اسکیت لازمه اصلی، تسلط کاملا روی اسکیت و حرکات پایه اسکیت می باشد و حرکاتی که به عنوان جواز حضور شما در کلاس های اسکیت نمایشی به حساب می آیند حرکت کراس اور و کراس بک در هر دو جهت راست و چپ هستند.

 (در سال های اخیر در کشورمان به جای کلمه نمایشی از کلمه هنری استفاده می شود که در این مقاله ما نیز از همین کلمه استفاده خواهیم کرد. اسکیت هنری و اسکیت نمایشی یکی بوده و هیچ تفاوتی بین آن ها وجود ندارد)

 

 

رشته اینلاین هنری ورزشی است که از لحاظ ساختار طراحی و تکنیکی شباهت بسیار بالایی با رشته اسکیت پاتیناژ دارد با این تفاوت که در رشته اینلاین هنری به جای استفاده از فریم یخ از فریم اینلاین (چرخ های خطی) استفاده می شود.

به طور کلی رشته اسکیت هنری به سه شکل متفاوت قابل اجرا می باشد که اولین تفاوت قابل فهم در آن، فریم های استفاده شده در این سه شکل می باشد.

اسکیت پاتیناژ (روی یخ): که در آن از فریم های تیغه ای و مخصوص یخ استفاده می شود.

اسکیت هنری کواد (چهار چرخ): که فریم اسکیت در این رشته به صورتی است که در آن دو چرخ به صورت موازی در جلو و دو چرخ موازی در عقب اسکیت طراحی شده است. اسکیت کواد را می توان به نوعی سنتی ترین و قدیمی ترین اسکیت بیرون یخ نامید.

اسکیت هنری اینلاین: که در آن فریمی با چرخ های خطی مورد استفاده قرار می گیرند. در گذشته این فریم ها با چهار چرخ وارد بازار شدند و رفته رفته با به روز شدن دانش و تکنولوژی در ساخت این نوع فریم ها، اغلب با سه چرخ وارد بازار می شود که در این مقاله به صورت جامع به رشته اسکیت هنری این لاین خواهیم پرداخت.

اسکیت اینلاین هنری از سال 2002 و در ووپرتال آلمان به صورت کاملا رسمی در مسابقات جهانی گنجانده شد.

رقابت در شکل های مختلف اسکیت هنری (پاتیناژ،کواد، این لاین) به صورت جداگانه و نه برابر بوده و هرگز به طور مثال ورزشکاری در شاخه آیس با ورزشکاری از اسکیت اینلاین مقایسه نخواهند شد. با توجه به شباهت های بسیار بالا بین هر سه شکل اسکیت هنری اغلب ورزشکاران روی یخ ابتدا با اسکیت های چرخ دار وارد اسکیت هنری شده اند و یا بر عکس.

اسکیت اینلاین هنری نسبت به اسکیت روی یخ اغلب دشوار تر می باشد زیرا اسکیت روی یخ به بازیکن اجازه این را می دهد تا برای انجام پرش ها و اجرای حرکاتی مانند لاتز و اکسل از لبه های عمیق تری استفاده کند تا راحت تر از زمین جدا شوند همچنین اسکیت این لاین از اسکیت یخ سنگین تر بوده و همین امر پریدن را کمی سخت تر می کند.

شروع کار آموزش اسکیت هنری با استروکینگ و بعد لبه های داخلی و خارجی هر دو پا به سمت جلو عقب است.

آموزش لبه های خارجی و داخلی یکی از مهم ترین و پایه ای ترین حرکات در اسکیت نمایشی بوده و باید در بدو ورود به این رشته به صورت صحیح آموزش داده شده و فرد نیز به صورت صحیح بتواند اجرا کند. به صورت عامیانه حرکت صحیح روی لبه های داخلی و خارجی هر دو پا و به صورت حرکت به سمت جلو و عقب , خشت اول در دیواره ی رشته اسکیت نمایشی به حساب می آیند.

کراس اور وکراس بک با استایل نمایشی و همچنین اجرای جامپ های سبک و ساده از حرکات بعدی در سطح پایه اسکیت نمایشی هستند که فرد باید آن ها را یاد بگیرد.

مسابقات اسکیت نمایشی در سطح های مختلف و گروه های سنی متفاوتی برگزار می شود که برای شرکت در ابتدایی ترین سطح که سطح 4 می باشد با توجه به استعداد، علاقه، سن و میزان کسب مهارت افراد، تمرین و تلاشی بین 6 ماه تا 1 سال را نیازمند است.

 

 

در ایران نیز مسابقات رشته اسکیت هنری در سطح های مختلف بین باشگاهی، استانی، کشوری و بین المللی ودر رده سنی های مختلف به صورت منظم در حال برگزاری می باشد.

لازم به ذکر است در این رشته با کفش های معمولی تا 2-3 ترم می توان تمرینات را انجام داد و بعد از گذشت این مدت زمان و با سخت تر شدن تمرینات نیاز به تهیه کفش تخصصی اسکیت نمایشی بیشتر از قبل احساس می شود همچنین حضور در مسابقات تنها با این کفش امکان پذیر است.

این کفش از 2 قسمت بوت و فریم تشکیل شده.

کفش اسکیت نمایشی به صورت 3چرخ بوده که در ابتدای اسکیت ترمزی به نام ” تو” قرار دارد که برای شروع بیشتر حرکات از آن استفاده می شود.

فریم ها از جنس آلومینیوم هستند. کیفیت آنها بسیار مهم می باشد و با توجه به بازار موجود در کشور توصیه می کنیم حتما از فریم های اورجینال و معتبر استفاده کنید.

بوت اسکیت نیز دارای درجه سختی های متفاوتی بوده که نسبت به سایز پا و وزن بازیکن از درجه سختی های متفاوتی استفاده می شود. اگر سایز پا بزرگ تر باشد و وزن بازیکن بیشتر, در زمان اجرای حرکات فشار بالاتری به بوت اسکیت وارد شده و اگر از بوت با درجه سختی مناسبی استفاده نشود احتمال آسیب دیدگی به پا بالا می رود و بوت اسکیت نیز کج شده و به اصطلاح می شکند.

 به طور کلی هرچه سایز پا بزرگ تر باشد باید از بوت های با درجه سختی بالاتری استفاده کرد.

 

 

متاسفانه با توجه به قیمت بالای کفش های اورجینال اسکیت نمایشی, برخی از افراد سودجو اقدام به تولید کفش های غیراستاندار و واردات آن از کشور چین کرده اند که با توجه به عدم رعایت المان های مهندسی شده در طراحی کفش های نمایشی اورجینال، آسیب های جبران ناپذیری به پای افراد وارد می کنند.

برند های اورجینال کفش نمایشی اغلب ایتالیایی و کانادایی هستند که در مدل های مختلف و با قیمت های مناسب تری عرضه می شوند ضمن اینکه بازار فروش کفش دست دوم این بوت ها بعد از کوچک شدن ,وجود دارد.

تمرینات افراد در رشته نمایشی به دو شیوه با اسکیت و بدون اسکیت انجام می شود. یکی از وسایلی  که در انجام تمرینات بدون اسکیت استفاده می شود اسپینر می باشد. این وسیله جهت تمرین انواع اسپین و البته تمرین برای کنترل مرکز ثقل بدن در اجرای حرکات چرخشی (اسپین) بسیار موثر می باشد.

همانطور که به آن اشاره کردیم رشته اسکیت نمایشی به سه شکل مختلف آیس، کواد و اینلاین قابل اجرا می باشد که تفاوت اصلی آن ها در فریم کفش استفاده شده در این سه شاخه می باشد.

فریم های اسکیت های نمایشی به صورت جداگانه تهیه شده و به وسیله پیچ به بوت اسکیت نمایشی متصل می شوند که این کار باید توسط افراد خبره در این زمینه انجام گیرد. این فریم ها به صورت سه چرخ می باشند که در ابتدای آن وسیله ای به نام تو به آن متصل می شود. افراد تازه کار این وسیله را با ترمز اسکیت هم ردیف می دانند که این کاملا غلط می باشد. تو وسیله ای است جهت انجام برخی پرش های ضربه ای مانند فلیپ و تو لوپ و …. ضمن آن اسکیت باز جهت متوقف کردن خود در حالت حرکت به عقب نیز از آن استفاده می کند.

فریم ها اغلب از جنس آلومینیوم بوده و دارای برند های مختلف با کیفیت های متنوعی می باشند و در ایران فریم های پرو، فریم اسنو وایت، فریم اشنایدر و رول لاین شناخته شده ترین نام ها در این رشته بوده و با توجه به کیفیت ساخت آن ها قیمت های متفاوتی دارند

یکی از حرکات در رشته اسکیت نمایشی که اجرای صحیح آن با کسب امتیاز برای بازیکنان این رشته همراه خواهد بود اجرای پرش می باشد. پرش ها انواع گوناگونی داشته که در اجرای هر کدام از انواع پرش ها اصول خاصی باید رعایت شوند. در مقالات قبلی که به معرفی اسکیت های تخصصی رشته اینلاین نمایشی پرداختیم، به وسیله ای به نام تو استاپ در ابتدای فریم های اسکیت های نمایشی اشاره کردیم. این وسیله علاوه بر ایفای نقش ترمز اسکیت در زمان حرکت بازیکن به سمت عقب، برای انجام برخی پرش های ضربه ای مورد استفاده قرار می گیرد که به این نوع پرش ها Tou jump گفته می شود. نوع دیگری از پرش ها نیز در رشته اسکیت نمایشی وجود داشته که برای اجرای آن بازیکنان از تو استاپ خود کمک نمی گیرند که این نوع پرش ها در خانواده پرش های Edge Jump قرار می گیرند.

در انواع پرش ها یک نقشه راه کلی صدق می کند. بازیکن با یک لبه از یک پا حرکت کرده، اقدام به پریدن کرده، در حالت معلق، شروع به چرخیدن می نماید و در نهایت با لبه یک پا به زمین فرود می آید. برای انجام این نقشه کلی بازیکنان در تمامی پرش ها و چرخش ها فقط از یک جهت اقدام به پریدن می کنند، یا در جهت حرکت عقربه های ساعت و یا خلاف جهت عقربه های ساعت. ولی اغلب بازیکنان ترجیح می دهند حرکت در جهت عکس عقربه های ساعت را در پرش ها داشته باشند. شاید این موضوع به دلیل فرود بهتر با لبه خارجی پای راست بوده باشد که برای آن ها راحت تر خواهد بود.

پرش ها در اسکیت هنری با توجه به کیفیت اجرا امتیاز (GOE) در یافت می کنند. این حرکات با توجه به میزان سختی آنها امتیازات پایه ای مختلفی دارند و همچنین در انواع پرش ها، سرعت بازیکن، میزان مهارت در انجام حرکت و اجرای پرش با ارتفاع بیشتر از فاکتورهای مهم برای ارزیابی داوران و امتیاز دهی به پرش بازیکنان می باشد. در صورتی که بازیکنان در زمان اجرای حرکت از لبه نا درست استفاده کرده و یا خطایی انجام دهند از امتیاز آن ها کسر خواهد شد.

 

 

پرش ها با میزان چرخش بازیکنان روی هوا نیز دسته بندی می شود و طی آن مشخص می شود پرش از نوع تک دور، دو دور، سه یا چهار دور در هوا بوده است. در مسابقات جهانی اغلب بازیکنان و قهرمانان این رشته اقدام به پرش های سه یا چهار دور در هوا می نمایند که لذت تماشای این مسابقات و اجرای برنامه این بازیکنان را برای بینندگان دو چندان می کند.

Waltz Jump ساده ترین نوع پرش می باشد که در آن بازیکن به شکل یک حرکت نیمه تمام اقدام به پریدن می کند. این نوع پرش در خانواده پرش های یک تا چهار دور در هوا قرار نمی گیرد.

همانطور که به آن اشاره کردیم به طور کلی پرش ها به دو صورت با کمک تو استاپ و بدون کمک تو استاپ اجرا می شوند که به انواع آن و معرفی کلی این نوع پرش ها خواهیم پرداخت.

Tou Jump

انواع این نوع پرش ها که به کمک تو استاپ اجرا می شود در سه نوع بوده و به ترتیب آسان ترن پرش ها و همچنین کمترین امتیاز به بیشترین امتیاز شامل: Tou Loop، Flip و Lutz می باشد.

Tou Loop :  بازیکنان با حرکت به سمت عقب و با لبه خارجی پای راست (یا چپ) به سمت عقب و به حالت نیم دایره حرکت کرده و با کمک تو استاپ پای مخالف اقدام به پریدن می کنند.

Flip : برخی آن را Tou Salchow نیز می نامند، در این حرکت، حرکت بازیکن به وسیله لبه داخلی پای چپ بوده و همانند حرکت قبل با استفاده از تو استاپ پای مخالف اقدام به پرش می کند.

Lutz : این حرکت شبیه پرش Flip بوده با این تفاوت که بازیکنان برای شروع اجرای پرش خود، جهت حرکت، از لبه خارجی پای چپ (یا راست) خود باید استفاده نمایند.

همانطور که گفته شد اغلب پرش ها توسط بازیکنان در جهت عکس عقربه های ساعت بوده و در زمان فرود، بازیکن با استفاده از لبه خارجی پای راست و در حالت حرکت به سمت عقب فرود را انجام می دهد.

Edge Jump

این شکل از پرش ها در خانواده پرش های بدون کمک از تو استاپ ها قرار می گیرد و به ترتیب کمترین امتیاز به بیشترین امتیاز شامل: Salchow، Loop و Axel می باشد.

Salchow : برای اجرای این نوع پرش بازیکنان به وسیله لبه داخلی پای چپ (یا راست) به سمت عقب حرکت کرده و با لبه اسکیت خود یک دایره ترسیم می نماید و با پای مخالف خود اقدام به پرش می کنند.

Loop : در این حرکت بازیکنان با استفاده از لبه خارجی پای راست به سمت عقب حرکت کرده و با پای مخالف پرش را انجام می دهند. این نوع پرش را برخی با نام Rittberger Jump نیز معرفی می کنند.

Axel : این تنها پرش چرخشی می باشد که بازیکنان قبل از پرواز رو به جلو حرکت می کنند و از این رو شامل یک نیم دور اضافه نیز می باشد. در این نوع پرش بازیکنان با استفاده از لبه خارجی پای چپ (یا راست) به جلو حرکت کرده و سپس اقدام به پرش می کنند.

در توضیح پرش ها در خانواده پرش های بدون کمک از تو استاپ باید اشاره کرد که همگی این سه نوع، با فرض پرش و چرخش بازیکنان در جهت عکس عقربه های ساعت، فرود آن ها با استفاده از لبه خارجی پای راست و در حالت حرکت به سمت عقب می باشد.

اجرای هر یک از این پرش ها نیاز به صرف زمان و انجام تمرینات مستمر خواهد داشت. شما در صورتی که در حال آموزش در این رشته بوده باشید و یا علاقه مند به حضور در کلاس های آموزشی اسکیت نمایشی باشید، درک این نکته برای شما بسیار مهم می باشد که انجام این حرکات نیازمند به تمرین طولانی و سابقه تمرین بالای شما می باشد. علاوه بر پشت کار، صبر و شکیبایی شما در موفقیتتان نقش موثری را نیز ایفا می کند.